Acteur Onno van Gelder jr. vindt inspiratie bij het water
Onno van Gelder jr. heeft al een mooi palmares opgebouwd als acteur, regisseur en auteur. De Oostendenaar kroop al vaak in de huid van historische figuren maar droomt er ook van om een echte slechterik te kunnen spelen. “Ik ben een gelukkig mens omdat ik kan doen wat ik graag doe.”
Een van kindsaf meeslepende droom
Op de website van Oostendenaar Onno van Gelder jr kan je bladeren doorheen een lange lijst met producties waar de acteur en regisseur al aan meewerkte. Hij is dan ook al heel lang bezig met zijn passie. “Ik ben al van kindsaf bezig met acteren. Mijn ouders hadden een horecazaak in Oostende. Toen ik heel klein was ging naar mijn grootouders in het weekend, maar later bleef ik alleen thuis boven de zaak en in de namiddag keek ik naar films. Misschien is daar de fascinatie gestart want ik begon de filmscènes na te spelen”, blikt Onno terug. Met het schooltoneel zette hij zijn eerste stapjes op het podium. “Toen ik in het vijfde middelbaar zat in het Atheneum werd het schooltoneel terug opgepikt en heb me meteen kandidaat gesteld. Ik voelde van meet af aan dat het iets voor mij was. Ik volgde drama en woord aan het Conservatorium in Oostende. Ik ben zo in het amateurtheater beland en deed verschillende producties per seizoen. Als een andere groep nog een extra speler zocht, deed ik ook mee. Zo had ik soms drie tot vier producties op een seizoen. Dat deed me enorm veel plezier.”
In de huid van historische figuren
Onno speelde al heel wat verschillende rollen, maar hij kroop ook vaak in de huid van historische figuren. Zo speelde hij onder meer Koning Albert I tijdens herdenkingen in Nieuwpoort. “Ik mocht tijdens een herdenking op een paard vanachter het monument te voorschijn komen en hield ik een toespraak die de koning ook gehouden heeft tegenover zijn troepen. Dat was wel een indrukwekkend moment. Je hoort de hoeven van het paard op de stenen terwijl de mensen muisstil zijn, dat was toch wel bijzonder.” Onno kruipt verbluffend goed in de rol van de koning. “Ik heb een oude foto gezien van Albert aan een schrijftafel in De Panne en ik heb ongeveer dezelfde foto van toen ik hem speelde in Loppem. De gelijkenissen zijn er zeker. Ik ben ook bijna even groot als hem. Er hangt een replica van een kostuum van hem in het kasteel van Loppem en die past mij perfect. Enkel de broek is een beetje te lang omdat hij iets groter was nog dan ik.”
De acteur bereidt zich dan ook goed voor als hij een bekende persoon speelt. “Ik doe toch wat opzoekingswerk voor ik er aan begin. Ik heb dat bijvoorbeeld ook gedaan toen ik in de huid van Léon Spilliaert mocht kruipen. Het is ook altijd interessant omdat je veel bijleert. Daarnaast doe ik ook graag drama en komedies hoor, alleen voor actiefilms moeten ze me niet vragen. Dat is niet aan mij gegeven”, lacht Onno.
Passies combineren
Naast acteur is Onno ook regisseur en schrijver. “Ik vind het boeiend om al die activiteiten met elkaar te kunnen combineren. Als acteur ben je een personage in het verhaal van iemand anders en als regisseur kan je zelf iets creatiever zijn. Als acteur ben je creatief binnen de visie van iemand anders. Als regisseur kan je zelf het concept uitwerken.”
Ondertussen heeft Onno ook al enkele publicaties uitgebracht als auteur. “Ik ben eigenlijk beginnen schrijven toen ik ongeveer 20 jaar was. Zoals velen had ik de droom om een roman te schrijven, maar dat belandt dan in een lade en na tien jaar heb je nog geen resultaat. Ondertussen was ik begonnen als regisseur en deed ik enkele projecten met jongeren. Ik schreef daarvoor zelf de bindteksten. Zo begon ik met het schrijven van kortverhalen en ontstond het idee om ze te bundelen. Op die manier had ik iets tastbaar. Theater is een moment. Je hebt wel foto’s, maar dat is niet hetzelfde, het gevoel zit er niet in. Ik wilde graag iets in handen hebben.”
De reacties waren goed en Onno bleef schrijven. “Het volgende project kwam er ook weer door theater. Ik had verschillende projecten gedaan tijdens de culturele herdenking van de Eerste Wereldoorlog als acteur en regisseur. In De Grote Post mocht ik een monoloog brengen van een soldaat die terug mijmerde op die vier jaar oorlog. Ik mocht mijn tekst zelf schrijven. Mijn uitgeefster zat in de zaal en vond het wel de moeite om het uit te brengen.”
Kortverhalen
Een roman komt er niet. “Ik heb nu twee kortverhalen en twee nouvelles. Vaak wordt er dan gevraagd wanneer er een roman volgt, maar dat houdt me niet echt bezig. Misschien komt er wel opnieuw een bundel met kortverhalen. Ik heb al twee verhalen. Ik werk telkens rond een thema. De eerste ging over eenzaamheid en de tweede over liefde. Ik heb dit thema bewust gekozen. Ik wilde iets vrolijker schrijven met bloemen, liefde en floriografie. Dat werd gebruikt in het Victoriaanse tijdperk. Toen hadden bloemen allemaal een betekenis waardoor je een brief kon schrijven zonder dat er nog iets tastbaar te vinden was. Een boeket werd vaak gebruikt om een boodschap over te brengen naar maîtresses. Er waren zelfs woordenboeken die enkel over die bloemen gingen. Dan kon de ontvanger de boodschap ontcijferen.”
Onno verklapt nog niet waarover de derde bundel zou gaan. “Alles wat ik schrijf heeft wel een snuifje nostalgie, dat zit er altijd wel een beetje in bij mij.”
Toekomstmuziek
Als acteur, regisseur en auteur kan Onno al zijn passies combineren. “Ik ben een gelukkig mens. Ik voel me geprivilegieerd dat ik kansen krijg en kan doen wat ik graag doe. Er komen heel wat leuke projecten op mijn pad.” De Oostendenaar zou nog graag een echte slechterik willen spelen. “Zo’n ‘very very very bad guy’ in een serie of een film. Daarnaast zou ik ook wel nog eens een klassieker van Shakespeare willen brengen in het theater.”
Om inspiratie te vinden kan je Onno vaak terugvinden aan het water. “Ik vind de zee heel rustgevend. Telkens wanneer ik aan het schrijven ben of een regie aan het uitwerken ben en het zit vast in mijn hoofd, dan trek ik gewoon naar buiten. Je komt in een bepaalde cadans wanneer je stapt en dan komt dat wel los. Het water en de zee trekken creatieve mensen aan. Een bos kan ook rust brengen, maar ik denk dat de openheid het verschil maakt. Het is anders door de zee, de kleuren, de geur, …”
Tekst: Leen Belpaeme
Lees meer in de herfsteditie van OMAG Citymagazine